👑 ผีวังเก่าแห่งสวนสุนันทา
เรื่องเล่าลึกลับจากมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา
ว่ากันว่า… หากพูดถึงสถานศึกษาที่มีประวัติยาวนาน และ “มีของ” มากที่สุดในกรุงเทพฯ ชื่อของ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา มักถูกกล่าวถึงอยู่เสมอ เพราะก่อนจะเป็นสถาบันการศึกษาแห่งนี้ ที่นี่เคยเป็น “วังสวนสุนันทา” — วังของ สมเด็จพระนางเจ้าสุนันทากุมารีรัตน์ พระบรมราชเทวี พระอัครมเหสีในรัชกาลที่ 5
นักศึกษาที่นี่จึงเรียกตนเองด้วยความภาคภูมิว่า “ลูกพระนาง”
แต่ในอีกมุมหนึ่งของชื่อเสียง… พวกเขาก็รู้กันดีว่า วังแห่งนี้ไม่เคยว่างเปล่า
🌕 “ตึกเหลือง” – ตำนานวังเก่า
ตึกเก่าที่สุดของมหาวิทยาลัยแห่งนี้คือ “ตึกเหลือง” สร้างขึ้นตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ 5 ปัจจุบันเปิดให้ประชาชนนวดแผนโบราณ แต่ใครที่เคยขึ้นไปชั้นบนสุด ต่างบอกเป็นเสียงเดียวกันว่า “อากาศมันเย็นผิดปกติ”
บางคืน… ยามจะได้ยินเสียงเท้าเดินลากช้า ๆ ทั้งที่ตึกปิดไปแล้ว
บางคนบอกเห็นเงาร่างในชุดสไบเดินผ่านกระจกสะท้อน
และมีครั้งหนึ่งที่ช่างภาพถ่ายรูปบรรยากาศชั้นบน เพื่อลงในเว็บไซต์มหาวิทยาลัย — พออัดภาพออกมา กลับเห็นหญิงสาวในชุดไทยยืนอยู่ด้านหลัง ทั้งที่ในตอนถ่าย ไม่มีใครอยู่ตรงนั้นเลย…
🔗 ใต้ดินตึกศิลปกรรม – เสียงโซ่ในความมืด
บริเวณชั้น G ของตึกศิลปกรรม เคยเป็น “คุกเก่า” ในสมัยที่ยังเป็นวัง ว่ากันว่ากลางดึกมักมีเสียง “โซ่ตรวนลากไปมา” ดังแว่วในความมืด เหมือนใครบางคนกำลังพยายามคลานออกมาจากอดีต
มีนักศึกษาคนหนึ่งเล่าว่า คืนหนึ่งเขาต้องอยู่ทำงานส่งอาจารย์จนดึก
นั่งดูดบุหรี่คลายง่วงอยู่ใต้ตึก — จู่ ๆ ควันบุหรี่กลับรวมตัวกันเป็นรูปผู้หญิงในชุดขาวจาง ๆ แล้วมีเสียงแผ่วเบาเอ่ยว่า
“อย่าทำแบบนี้เลย… พระนางไม่โปรด”
วันรุ่งขึ้น เขาเลิกบุหรี่ทันที และไม่เคยกลับไปตึกนั้นอีกเลย
💃 ชั้น 4 ตึกศิลปกรรม – วิญญาณผู้ฟ้อนรำ
เรื่องนี้เป็นตำนานที่คนสวนสุนันทาทุกคนรู้ — เรื่องของ “ครูฮอน”
ศิษย์เก่าผู้รักสถาบันจนกลับมาเป็นอาจารย์สอนวิชานาฏศิลป์ และเสียชีวิตด้วยโรคปอดติดเชื้อ แต่ดูเหมือน “จิตของครู” จะยังคงวนเวียนอยู่ในห้องซ้อมรำ
คืนหนึ่ง ยามสองคนขึ้นไปตรวจตึกตอนสี่ทุ่ม
พอถึงชั้น 4 — ประตูลิฟต์เปิดออก เห็นเงาคนยืนอยู่สุดทางเดิน
“ตึกปิดแล้วนะครับ!” ยามตะโกนไป
แต่เงานั้นไม่ขยับ
เมื่อเดินเข้าไปใกล้ ใช้ไฟฉายส่องดูชัด ๆ … ถึงได้รู้ว่า “เขาไม่มีขา”
ร่างชายคนนั้นค่อย ๆ ยกมือขึ้น แล้วเริ่ม “รำ” ช้า ๆ
เสียงกราวรำแผ่วเบาดังขึ้นในความเงียบ
ยามทั้งสองไม่เคยกลับมาปฏิบัติงานกะดึกอีกเลย…
📚 ห้องสมุดเก่า – สายตาจากอีกโลก
ก่อนจะรื้อสร้างเป็นตึกอธิการบดี เคยมีชมรม MMA ใช้ห้องสมุดเก่าฝึกมวยตอนกลางคืน
คืนหนึ่ง สมาชิกคนหนึ่งที่มีของ ได้พูดเบา ๆ ว่า
“วันนี้คนมาดูเยอะเลยนะ…”
เพื่อน ๆ หันไป — แล้วทุกคนก็เห็น “คนแต่งชุดไทย” เต็มไปหมด
ยืนอยู่หลังหน้าต่าง และตามประตู ทุกดวงตาจ้องมาที่พวกเขา
นิ่งสนิท… เหมือนรูปปั้น แต่มีลมหายใจ
👧 เจ้าจุกใต้ตึก 56
ใต้ตึก 56 เดิมเป็นโรงเลี้ยงเด็ก บรรดาอาจารย์มักพูดกันว่า
ถ้าอยู่ดึกจะโดน “เจ้าจุก” แกล้ง เปิดประตู ปิดไฟ หรือหัวเราะเบา ๆ ใกล้หู
จนปัจจุบันบางห้องมี “ยันต์” แปะไว้หน้าประตู
และแต่ละโต๊ะทำงาน จะมีตุ๊กตาวางไว้หนึ่งตัว — เหมือนของเล่นของใครบางคนที่มองไม่เห็น
🌸 ผู้หญิงสวมสไบชมพู
ค่ำวันหนึ่ง เด็กจากมหาวิทยาลัยข้างเคียงเดินลัดเข้ามาในสวนสุนันทาเพื่อจะออกประตูเทเวศน์
พอเดินถึงทางต้นไม้รก ๆ ก็เห็น “ขาคน” ห้อยลงมาจากกิ่งไม้
เงยหน้าขึ้นดู — เป็นหญิงสาวในสไบสีชมพู
เธอยิ้มให้… ก่อนจะค่อย ๆ หายไปในความมืด
🩸 สวนหย่อมหัวมุมท่าวาสุกรี
ตรงมุมนั้นเคยมีหญิงสาวถูกทำร้ายจนเสียชีวิต จึงตั้งศาลไว้ใต้ต้นไม้ใหญ่
ว่ากันว่า หากใครอยากเห็น “ผีสวนสุนันทา” ให้ลองก้มมองลอดหว่างขาในตอนกลางคืน
ถ้ากล้า… คุณจะเห็นสิ่งที่ “เขาเห็นเราอยู่เสมอ”
🚻 เรื่องสุดท้าย… ที่ผมเจอกับตัวเอง
วันพฤหัสที่ 13 กันยายน 2561
ผมเข้าเรียนสาย จึงแวะห้องน้ำชั้น 2 คณะมนุษย์
ตอนนั้นเงียบมาก ไม่มีใครอยู่เลย ขณะล้างมืออยู่หน้าอ่างกระจก
มีเสียงชายแผ่ว ๆ ดังขึ้นจากห้องในว่า
“ช่วยด้วย…”
ผมหยุดนิ่ง หัวใจเต้นแรง คิดว่าอาจมีคนแกล้ง
แต่เสียงนั้นดังอีก
“ช่วยด้วย… หนาว…”
ผมลังเลจะเปิดประตูดู แต่ไฟในห้องน้ำกลับ “กระพริบวูบ”
เหมือนใครผ่านหน้าหลอดไฟไป
ผมเผ่นออกมาทันที
ยืนรออยู่หน้าบันได 5 นาที รอดูว่าจะมีใครเดินออกมาตามหลังไหม
…ไม่มีใครเลย
วันนั้นผมไม่ได้กล้าถามแม่บ้านด้วยซ้ำว่า “มีคนอยู่บนชั้นนั้นไหม”
เพราะในใจ… มันรู้คำตอบอยู่แล้ว
🕯️ “วังแห่งนี้… ไม่เคยเงียบเลยจริง ๆ”
— คำพูดของยามเก่าแก่ประจำสวนสุนันทา